Το νέο μνημόνιο που έρχεται να εφαρμόσει η κυβέρνηση χαρακτηρίζεται από ακόμα πιο βάρβαρη επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη και τη νεολαία όσο και αν θέλει να πείσει η ίδια πως τα μέτρα που θα πάρει θα είναι φιλολαικά.
Μέσα στον μακρύ κατάλογο των σκληρών αντεργατικών – αντιλαϊκών μνημονιακών μέτρων λοιπόν, που αποδέχτηκε η Κυβέρνηση, είναι τελικά και η απελευθέρωση της Κυριακάτικης λειτουργίας των καταστημάτων. Το μέτρο αυτό ήδη έχει αποδειχτεί ως καταστροφικό για τα μικρά καταστήματα αλλά και για τα δικαιώματα των εργαζομένων συνολικά που με σκληρούς αγώνες έχουν κερδίσει. Η εδραίωση του 8ωρου και του πενθήμερου ως βασικά δικαιώματα των εργαζομένων καταπατούνται ολοένα και περισσότερο για τις ανάγκες της αγοράς και του κέρδους.
Τα τελευταία χρόνια, έχουν παγιωθεί οι εργασιακές σχέσεις που εξυπηρετούν το «μοντέλο» ανάπτυξης που επιδιώκουνη κυβέρνηση, η ΕΕ και το κεφάλαιο για το ξεπέρασμα της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων . Τα τεράστια ποσοστά ανεργίας, η δημιουργία μιας «γκρίζας ζώνης» ανεργίας-επισφάλειας με δυσδιάκριτα όρια μέσω της επιδοτούμενης εργασίας με προγράμματα που αποτελούν «ανακύκλωση της ανεργίας», το ξεθεμελίωμα κάθε έννοιας δικαιώματος που έχει επιβάλει το εργατικό κίνημα εδώ και δεκαετίες, τα αμέτρητα περιστατικά εργοδοτικής αυθαιρεσίας, απολύσεων, ορίζουν μια κατάσταση σύγχρονης δουλείας. Αυτή την εικόνα έρχεται να συμπληρώσει η –επί της ουσίας- κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας. «Ας μην είναι 7, ας είναι 5 Κυριακές», είχε δηλώσει σε εκπρόσωπο εργαζομένων στο εμπόριο ο Γιώργος Σταθάκης, συμπυκνώνοντας σε πέντε λέξεις τη φιλοσοφία της κυβέρνησης Σύριζα-Αν.Ελ στο ζήτημα των εργασιακών σχέσεων στο χώρο του εμπορίου. Παρά της όποιες εξαγγελίες της κυβέρνησης λοιπόν, αυτή εξακολουθεί να μην καταργεί το σχετικό νόμο (περί 7 Κυριακών).
Παράλληλα, ο γραφειοκρατικός συνδικαλισμός της υποταγής και της ανάθεσης, το αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο για την ευέλικτη εργασία, έχουν γεννήσει ένα περιβάλλον «ασφυξίας» με στόχο, στην συνείδηση της εργαζόμενης νεολαίας,να μην θεωρείται κανένα δικαίωμα κεκτημένο. Είναι κρίσιμης σημασίας η προσπάθεια συσπείρωσης και ο συντονισμός εργατικών σωματείων και αγωνιζόμενων δυνάμεων, συλλογικοτήτων και εργατικών λεσχών πάνω σε μια γραμμή διεκδίκησης αιτημάτων βελτίωσης της θέσης των εργαζομένων, με βάση τις ανάγκες τους. Προσπάθεια που θα στοχεύει και θα συμβάλλει στην ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος. Ενός δικτύου που μέσα από τις νίκες που είναι τόσο δυνατές όσο και αναγκαίες στην εποχή που διανύουμε, θα ανοίγει τον δρόμο για το οριστικό τσάκισμα του σύγχρονου μοντέλου «εργασίας».
Εμείς που κάθε μήνα αλλάζουμε δουλειά και ζούμε με τη διαρκή ανασφάλεια της ανεργίας.
Εμείς που ο εφιάλτης της μετανάστευσης πλησιάζει κάθε μέρα και πιο κοντά στη πόρτα μας.
Εμείς τελικά που μας έλαχε το χαρτί της ανασφάλειας και της ανεργίας αποφασίζουμε να μην μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια.
Σε αυτό το πεδίο επιχειρούμε να παρέμβουμε ώστε συλλογικά να σηκώσουμε κεφάλι απέναντι στην επίθεση που μας έχουν εξαπολύσει εργοδότες, ΕΕ και κυβερνήσεις. Να σπάσουμε το φόβο και να παλέψουμε ενάντια στα εξοντωτικά ωράρια και την ορθοστασία, την απλήρωτη εργασία, τις ατομικές και εξευτελιστικές συμβάσεις εργασίας, τους «μισθούς ψίχουλα», τα «πλυντήρια εργαζομένων», τις εκδικητικές απολύσεις, την εργοδοτική τρομοκρατία.
Συγκέντρωση στην Ερμού την Κυριακή 1/11 στις 11.00
Όχι στη σύγχρονη δουλεία!
Όχι στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας.