Η έλλειψη αναφοράς από την προεκλογικό διάλογο από το σύνολο των κομμάτων, μεταξύ άλλων και αυτών που απαρτίζουν την σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, σε ζητήματα εργασίας κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν. Τι θα μπορούσε να ειπωθεί άλλωστε; Ότι το σχέδιο της κυβέρνησης (προσαρμοσμένο βεβαίως στις απαιτήσεις των «εταίρων») για την καταπολέμηση της ανεργίας είναι η κατά κόρον προώθηση των επισφαλών μορφών εργασίας σε βάρος της μόνιμης και σταθερής δουλειάς; Ότι ο κόσμος της εργασίας με αιχμή του δόρατος τη νέα γενιά θα φτάσει ένα βήμα πιο κοντά στα όρια της επιβίωσης μέσα από ένα μωσαϊκό εξευτελιστικών μορφών εργασίας (voucher, 5μηνα, μαύρη, ανασφάλιστη εργασία κτλ), υπό το βάρος μάλιστα και του εγκληματικού τρίτου Μνημονίου; Ότι η πολύμηνη ανεργία θα αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του; Ή θα επιχειρήσει να χρυσώσει το χάπι όταν ακόμα και σε αυτήν την κοροϊδία δεν τηρούνται ούτε τα βασικά, με τις καθυστερήσεις πληρωμών και τις καταπατήσεις δικαιωμάτων να είναι τόσο εκτεταμένο φαινόμενο που τείνει να παγιοποιηθεί;
Τόσο η κυβέρνηση όσο και τα συγκεκριμένα στελέχη που καλέστηκαν να ηγηθούν του Υπ. Εργασίας (Κατρούγκαλος, Αντωνοπούλου) έχουν δώσει τις εγγυήσεις τους.Όχι στους εργαζόμενους και στους νέους που αγκομαχούν για μια αξιοπρεπή διαβίωση, αλλά στους εργοδότες και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Έχουν την ευθύνη της πολιτικής που ακολουθούν.
Από τη μεριά μας μπορούμε να τους δώσουμε εγγυήσεις ότι οι συλλογικοί μας αγώνες θα συντρίψουν κάθε τους τέτοιο σχέδιο, παλεύοντας για το αυτονόητο. Για μόνιμη και σταθερή δουλειά που θα εξασφαλίζει μια αξιοπρεπή ζωή. Και θα το πετύχουμε. Ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι η δεύτερη τους θητεία θα είναι ακόμα συντομότερη από την προηγούμενη.