Η αθλιότητα στα κοινωφελή προγράμματα δεν έχει τέλος! Για μια ακόμη φορά μαθαίνουμε τα θλιβερά νέα για σοβαρό τραυματισμό συναδέρφου. Αυτή τη φορά, πρόκειται για τη 44χρονη Ε.Γ., μητέρα 4 παιδιών «απασχολούμενη» στο στρατόπεδο ψυχών της ΒΙΑΛ στη Χίο.
Θέλουν να μας αποκαλούν «ωφελούμενους». Ας μας πουν ΤΩΡΑ το Υπουργείο κι οι Δήμοι ποια είναι η ωφέλεια όταν δεν τηρούνται τα στοιχειώδη μέτρα ασφαλείας, όταν κοστολογούν την ίδια μας τη ζωή με ένα ξεροκόμματο για 5, 6, 8 μήνες και μετά μας καταδικάζουν ξανά στον εφιάλτη της ανεργίας.
Η συναδέρφισσα βρίσκεται από χθες 23/2 στην εντατική, με σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις γιατί κανείς δεν εξασφάλισε ούτε καν το αυτονόητο εργατικό, ανθρώπινο δικαίωμά της για ασφαλή μετακίνηση από και προς τη δουλειά της.
Οι εργαζόμενοι ύστερα από συνέλευσή τους προχώρησαν σε στάση εργασίας, μέχρι τη θεώρηση του σοβαρού αυτού ατυχήματος ως εργατικό.
Σε ανακοίνωσή τους αναφέρουν:
«Δεν νοείται συνάδελφός μας 43 χρονών μητέρα 4 παιδιών μονογονεϊκής οικογένειας, αμειβόμενη με 19Ε ημερησίως, να μην μπορεί να χρήζει τα αυτονόητα εργατικά ανθρώπινα δικαιώματα».
Και συνεχίζουν:
«Οι 96 εργαζόμενοι στο πρόγραμμα κοινωφελούς εργασίας στη ΒΙΑΛ εκφράζουμε τη θερμή συμπαράστασή μας στη συνάδελφό μας, που την Πέμπτη 23/02/2017 και ώρα 15:05 τραυματίστηκε σοβαρά κατά την αποχώρησή της από το χώρο εργασίας και στη διαδρομή της προς το σπίτι της ύστερα από τροχαίο ατύχημα. Ο σοβαρός τραυματισμός της συναδέλφου μας πρόκειται ξεκάθαρα για εργατικό ατύχημα που αναδεικνύει το πρόβλημα της μετακίνησής μας από και προς το χώρο εργασίας μας. Υπάρχει μεγάλη διάσταση μεταξύ των κανόνων ασφαλείας που πρέπει να εφαρμόζονται και στο τι συμβαίνει στην πραγματικότητα. Η δημοτική αρχή και η διοίκηση της ΒΙΑΛ οφείλουν να αναλάβουν την ευθύνη που τους αναλογούν ως εργοδότες και να πάρουν όλα τα μέτρα ασφαλείας σε όλους τους χώρους της δουλειάς καθώς και στη μετακίνησή μας, διεκδικώντας τους απαραίτητους πόρους από το κράτος.
Τους καλούμε να συνδράμουν με όλα τα μέσα στη συνάδελφο και την οικογένειά της.
Να είμαστε οι εργαζόμενοι μια γροθιά, να απαντήσουμε στην πολιτική που σακατεύει τα δικαιώματα και τις ζωές μας.
Αρκετοί συνάδελφοι γίναμε μάρτυρες του σοβαρού τροχαίου δυστυχήματος της συναδέλφου μας και είμαστε πολύ επηρεασμένοι, ταραγμένοι, συγχυσμένοι από την εικόνα της συναδέλφου μας στην άσφαλτο. Το γεγονός θα είχε αποφευχθεί εάν ο δήμος μας είχε αγκαλιάσει και είχε βρει λύση στο πρόβλημα της μετακίνησής μας που εκ το προτέρων είχαμε αιτηθεί σύσσωμοι.
Αναλάβετε επιτέλους τις ευθύνες σας.
Δε διεκδικούμε. Απαιτούμε ασφαλή μετακίνηση από και προς το χώρο της ΒΙΑΛ».
Από τη μεριά μας λέμε πως δε θα ζήσουμε σα σύγχρονοι σκλάβοι.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
- Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με πλήρη ασφαλιστική κάλυψη
- Ανθρώπινες συνθήκες εργασίας
- Αξιοπρεπείς μισθούς, αξιοπρεπή ζωή
- Κανονικές προσλήψεις, τέλος στα δολοφονικά προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας