Μπορεί η πανδημία να ακινητοποίησε μεγάλο μέρος της κοινωνίας, όμως οι μηχανές της Κυβέρνησης και της εργοδοσίας δε σταμάτησαν ποτέ να δουλεύουν για την προώθηση της αντεργατικής επίθεσης που σχεδιάζουν από κοινού με την ΕΕ.
Φέτος, η συγκέντρωση της ΔΕΘ θα είναι και πάλι “απαγορευμένη” για τον λαό. Με πρόσχημα την προφύλαξη της υγείας διοργανωτών και συμμετεχόντων, η Κυβέρνηση επιδιώκει η μόνη φωνή που θα ακουστεί να είναι αυτή του Πρωθυπουργού, με στόχο να αναπτύξει τη μεγάλης κλίμακας αναδιάρθρωση που ετοιμάζεται. Αξιοποιώντας το momentum της υγειονομικής κρίσης, προετοιμάζουν νέο μεγάλο πακέτο με δομικές παρεμβάσεις στην αγορά εργασίας -που θα επιδιώξουν να τεθεί σε ισχύ εντός του φθινοπώρου- και που κέντρο θα έχουν την ελαστικοποίηση του χρόνου και του χώρου εργασίας.
Το Υπουργείο Εργασίας, βασισμένο στο πόρισμα της επιτροπής Πισσαρίδη, επεξεργάζεται ήδη τις παρακάτω προτάσεις.
Πρώτος στόχος είναι η αύξηση του αριθμού των υπερωριών στη βιομηχανία με ταυτόχρονη μείωση του κόστους τους, αλλά και η προώθηση μεγαλύτερης ευελιξίας και μιας νέας διαδικασίας διευθέτησης των υπερωριών σε ετήσια ή εξαμηνιαία βάση. Όπως λένε “Η ευελιξία στη χρήση υπερωριών είναι σημαντική για την οικονομική δραστηριότητα, όμως το κόστος των υπερωριών πρέπει να ευθυγραμμιστεί με εκείνο σε άλλα κράτη-μέλη της Ε.Ε.”. Παράλληλα, με το πρόσχημα της “μείωσης της γραφειοκατίας”, προωθούν την ελαχιστοποίηση των υποχρεώσεων των εργοδοτών απέναντι στο κράτος (όπως, για παράδειγμα, την εκ των προτέρων ενημέρωση για υπερωριακή απασχόληση). Με λίγα λόγια η Κυβέρνηση μας λέει: “θα δουλεύετε περισσότερο, για λιγότερα και χωρίς προειδοποίηση”.
Στις σωρηδόν απολύσεις και τους 300.000 επιπλέον ανέργους μέσα στη χρονιά με νέα λουκέτα να μπαίνουν καθημερινά, στους αμέτρητους υποδηλωμένους εργαζομένους, στον βασικό μισθό – επίδομα εξαθλίωσης, η Κυβέρνηση απαντά με σχέδια για περαιτέρω μείωση του εργατικού κόστους. Η συνταγή της, δοκιμασμένη στην ΕΕ, λέει μείωση των μισθών αλλά και των παροχών για τους ανέργους και εκ νέου αλλαγές στο ασφαλιστικό με πλήρη μετατροπή του από αναδιανεμητικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης σε κεφαλαιοποιητικό. Πηγή της λογικής αυτών των αλλαγών δεν είναι άλλη από την πεποίθηση ότι οι κοινωνικές παροχές “κοστίζουν” και ότι κάθε τομέας του κράτους πρέπει να λειτουργεί με τη δομή της επιχείρησης για να αντέξει σε συνθήκες αγοράς.
Επιπλέον, το ήδη εξευτελιστικά χαμηλό επίδομα ανεργίας, μαζί με τα αμέτρητα εμπόδια που συναντούν οι άνεργοι για να το “κατακτήσουν”, γίνεται αντιληπτό από αυτούς ως “αντικίνητρο εργασίας” και γι’ αυτό θέλουν να αλλάξει η κατεύθυνσή του (κάτι που άλλωστε επιδιώκουν καιρό, όπως σθεναρά το προσπάθησε και η προηγούμενη Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ). Με λίγα λόγια θέλουν από επίδομα να γίνει “ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης”, κατάρτιση, μάθημα επαγγελματικού προσανατολισμού ή κάποια άλλη τέτοια “σπάνια ευκαιρία”. Προκαλεί γέλιο η ιδέα ότι κάποιος/α θα μείνει ήσυχος/η με αυτό το ποσό του επιδόματος -και μάλιστα για το περιορισμένο διάστημα που δίνεται- αντί να προτιμήσει να βρει εργασία. Ίσως να σκέφτονται ότι ο μισθός έχει πέσει τόσο και οι συνθήκες εργασίας έχουν χειροτερεύσει σε τέτοιο βαθμό που ο εργαζόμενος κόσμος θα φτάσει εντέλει να προτιμά πράγματι την ανεργία…
Επόμενο σημείο που προωθούν είναι η λειτουργία του ψηφιακού ωραρίου και της ηλεκτρονικής κάρτας εργασίας. Μπορεί η πρόφαση να είναι η καταπολέμηση της αδήλωτης και υποδηλωμένης εργασίας αλλά η σειρά εταιρειών που έχει ξεπεταχτεί δείχνει προς τα πού το πάνε μέσω των high tech προτάσεών τους προς τους εργοδότες: ωρομέτρηση προσωπικού με αναγνώριση μέσω δακτυλικών αποτυπωμάτων, προσώπου, ματιών και ίριδας με ασύρματες κάμερες, μαγνητική RFID card και βιομετρικά συστήματα.
Μαζί με τα παραπάνω τίθεται και το σχέδιο νόμου για την τηλεργασία, που περιλαμβάνει μέτρα θωράκισης του θεσμού της εξ αποστάσεως εργασίας. Ο λόγος είναι πως αξιολογήθηκε ως μορφή εργασίας με “θετική επίδραση στην παραγωγικότητα των εργαζόμενων”. Όμως η περίοδος της καραντίνας έδειξε με πολύ χαρακτηριστικό τρόπο την αρνητική επίδραση που μπορεί να έχει η τηλεργασία στον χρόνο των εργαζομένων, αφού οδηγεί στη ρευστοποίηση προσωπικού χρόνου – χρόνου εργασίας και ουσιαστικά στην απλήρωτη υπερεργασία. Επόμενο είναι Κυβέρνηση και εργοδοσία να κυνηγούν αυτή την προοπτική (όταν τόσο καιρό και με τις ίδιες τεχνολογικές συνθήκες δεν αξιοποιήθηκε ούτε στο ελάχιστο αυτή η δυνατότητα όταν υπήρχε ανάγκη από τον πλευρά των εργαζομένων), στοχεύοντας στο να αποστερήσουν από τους εργαζόμενους τα όποια απομεινάρια σταθερού ωραρίου έχουν ακόμα.
Για να μην προχωρήσουν αυτοί οι σχεδιασμοί
Για να μην γίνει η κρίση της πανδημίας μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για Κυβέρνηση – ΕΕ – εργοδοσία
Καλούμε κάθε αγωνιστή/τρια, κάθε σωματείο και συλλογικότητα σε ταξική συγκέντρωση και διαδήλωση στην ομιλία Μητσοτάκη στη ΔΕΘ, το Σάββατο 12 Σεπτέμβρη, 6μ.μ., στην Καμάρα για να διεκδικήσουμε τη ζωή που μας αξίζει
Μόνο ο λαός σώζει τον λαό!