Σε κατάσταση ομηρίας βρίσκονται 478 εργαζόμενοι στην καθαριότητα των εγκαταστάσεων του ΟΑΕΔ, καθώς από την ημέρα της πρόσληψής τους δεν έχουν δει ούτε ένα ευρώ να κατατίθεται στους τραπεζικούς τους λογαριασμούς.
Οι εργαζόμενοι βρίσκονται στο μέσο μιας διελκυστίνδας μεταξύ του αρμόδιου υπουργείου Εργασίας και του εργολάβου στον οποίον είχε ανατεθεί η καθαριότητα των κτηρίων, μέχρι την απόφαση αντικατάστασής του από υπαλλήλους του Δημοσίου.
Οι 478 εργαζόμενοι προσελήφθησαν μέσω ΑΣΕΠ, με το καθεστώς των 8μηνων προγραμμάτων «ανακύκλωσης της ανεργίας», όπως καταγγέλλουν εργατικά συνδικάτα και συλλογικότητες. Ακολούθησε η προσφυγή του εργολάβου στο Συμβούλιο της Επικρατείας, ζητώντας την ακύρωση του διαγωνισμού, με αποτέλεσμα να δικαιωθεί. Ως αποτέλεσμα, ενώ επί τρεις (για τους προσληφθέντες του Ιουνίου) ή 4 μήνες (για όσους προσελήφθησαν τον Μάιο) προσφέρουν κανονικά τις υπηρεσίες τους, οι εργαζόμενοι δεν έχουν δει στη τσέπη τους κανένα μέρος από το… εξωφρενικό ποσό των 330 ευρώ με το οποίο αμείβονται.
Μάλιστα ορισμένοι εκ των συμβασιούχων δεν έχουν μείνει μόνο απλήρωτοι αλλά και ανασφάλιστοι, με αποτέλεσμα μία έγκυος να κινδυνεύσει να μείνει «στον αέρα», χωρίς νοσοκομειακή περίθαλψη, ζήτημα που λύθηκε την τελευταία στιγμή.
Από πλευράς του υπουργείου έχει υπάρξει δέσμευση για επίλυση του ζητήματος, με το θέμα να έχει φτάσει στη Βουλή από ερώτηση βουλευτή του ΚΚΕ. Παράλληλα η επιτροπή αγώνα που έχουν συστήσει οι εργαζόμενοι πιέζει για άμεση διευθέτηση του προβλήματος, εισπράττοντας μέχρι στιγμής μόνο υποσχέσεις.
Πρόκειται για μια χαρακτηριστική περίπτωση του πώς κυβέρνηση, κεφάλαιο και κρατικός μηχανισμός αντιμετωπίζουν τους εργαζόμενους ως αναλώσιμη ύλη, παραπέμποντάς τους «από τον Άννα στον Καϊάφα» ακόμα και αν πρόκειται για το πιο στοιχειώδες ζήτημα, της καταβολής των δεδουλευμένων και μάλιστα στον δημόσιο τομέα. Αποτελεί δε ένα ακόμα δείγμα γραφής για τις εργασιακές «γαλέρες» που ακούν στο όνομα «οκτάμηνα προγράμματα κοινωφελούς απασχόλησης», τα οποία κρύβουν «κάτω από το χαλί» την ανεργία και εμπεδώνουν την αντιμετώπιση της εργασίας ως «ωφέλεια» και «δώρο» από το κεφάλαιο και το κράτους του που μάλιστα προσφέρεται «με το σταγονόμετρο» και «εναλλάξ».
Στην πράξη ελάχιστα πράγματα διαφέρουν από τις εργασιακές «γαλέρες» του ιδιωτικού τομέα, η εμπέδωση του καθεστώτος των οποίων και στο Δημόσιο αποτελούσε διακηρυγμένο στόχο όλων των κυβερνήσεων, που όμως κατάφερε να επιβάλει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Μια κυβέρνηση που ανελίχθηκε πατώντας πάνω (και) στον μνημειώδη αγώνα των καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, εφαρμόζοντας εν τέλει -όπως αναμενόταν άλλωστε- τις πιο σκληρές αντεργατικές ρυθμίσεις.
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα Πριν, της Κυριακής 16/9